Rust in mijn hoofd en lijf

Als ik mijn oude dagboeken erop nalees is dit een verlangen dat daar elke keer in terugkomt. Een verlangen dat na een mooie zoektocht eindelijk gestalte heeft gekregen. Ik weet nu precies wat ik moet doen en laten om rust in mijn hoofd en lijf te krijgen en ik zorg ervoor dat dit zoveel en vaak mogelijk gebeurt. Waar dat verlangen vandaan komt en hoe ik dat uiteindelijk voor elkaar heb gekregen? Dat deel ik graag met je.

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik hooggevoelig ben

Een term die je naast hoogsensitiviteit tegenwoordig veel voorbij hoort komen. Waardoor het een beetje klinkt als een hype, maar wat het zeker niet is. Sterker nog, ik weet al meer dan 15 jaar dat ik hooggevoelig ben. Een tijd waarin dit nog iets geks was. Stel je niet zo aan of doe niet zo overgevoelig werd er regelmatig tegen me gezegd en daardoor ben ik heel vaak over mijn eigen grenzen gegaan. Om erbij te horen en te voldoen aan de standaard. Wat mij chronisch veel stress, onrust in mijn hoofd en pijn in mijn lijf heeft opgeleverd.

Toen ik nog heel jong was voelde ik me al anders

Voor mijn omgeving was dat vaak ook zo. Mijn juffrouw op de basisschool heeft mijn moeder er zelfs een keer op aangesproken. Nicole speelt in de pauzes niet mee met de andere kinderen. Ze gaat stil in een hoekje zitten lezen. Dat is vreemd. Heerlijk vond ik dat. Het gaf mij rust in alle drukte. Mijn moeder was gelukkig zo wijs om te zeggen dat ze dat prima vond en ik niet perse met de kinderen hoefde te spelen als ik dat niet wilde.

Als kind deed ik onbewust al wat nodig was om niet te overprikkeld te raken. Als volwassene werkte dat helaas anders.

Meer dan 15 jaar had ik een leuke, maar ook heel intensieve baan bij een financiële dienstverlener. Van het werk zelf (designmanagement) werd ik blij; van de werkcultuur, vele reorganisaties en het soort bedrijf (financiën, oh help!) niet. Het voelde als een gouden kooi; ik was er wel heel goed in, toch paste het niet bij me.

Alle ingrediënten om als hooggevoelig mens overspannen van te raken kwamen voorbij

Ik werkte in een open kantoortuin, had geen eigen werkplek maar moest flexen, rende regelmatig van de ene naar de andere afspraak zonder adempauze en had stapels werk die voor mijn gevoel nooit minder werden. Daarbij moest ik voldoen aan allerlei irrealistische verwachtingen, vooral die van mezelf. Ik had chronische stress, sliep slecht, voelde me lichamelijk altijd overprikkeld en had nooit echt ademruimte of rust in mijn hoofd. Daarbij wist ik in die tijd ook niet hoe ik echt kon ontspannen en hoe ik met mijn hooggevoeligheid om moest gaan. Vooral niet aan mezelf denken en doen wat goed voor me was, maar stug doorgaan op een rijdende trein zonder handrem. Dat heb ik jaren gedaan. Tot ik er overspannen van raakte en thuis kwam te zitten.

Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Bij chronische overprikkeling is mijn lontje zeer kort en op het moment dat mijn interne emmer finaal overliep ben ik schreeuwend en vloekend van de afdeling gerend, onderweg maaiend naar onschuldige planten en eindigend met een krachtig dichtgeslagen deur.

Binnen een half jaar was ik weer up & running. En ging het roer om.

Ik voelde tot in mijn tenen: dit wil ik niet nog een keer meemaken en dit soort werk wil ik niet doen tot aan mijn pensioen. Ook niet bij een ander bedrijf. Toch ging ik eerst nog terug naar die veilige setting. Maar startte ik ook met een opleiding. Ik ging weer terug de schoolbanken in. Dat begon in 2005 met een jaar medische basiskennis. Vanaf dag 1 was ik verkocht. Anatomie, fysiologie, neurologie, pathologie. Wauw, wat was dit gaaf. Ik zat nog net niet bij de docent op schoot. Nu ben ik altijd al een beetje een studienerd geweest en door deze opleiding kreeg ik de smaak te pakken en ben ik in de loop der jaren verder gegaan met studies die dicht bij me stonden en ik vanuit mijn hart uitkoos. Gericht op de gezondheid van de psyche en het lichaam.

Gaandeweg kwam er steeds meer rust in mij. Ik deed de dingen die goed bij mij pasten en ik wist precies wat ik daarmee uiteindelijk wilde gaan doen. Mensen zoals ikzelf helpen om niet in dezelfde valkuilen te vallen en bestand te zijn tegen de snelle maatschappij waarin we leven. Daarbij leerde ik ook heel veel over mezelf en wat ik persoonlijk nodig had om mij zo goed mogelijk staande te houden in alle drukte.

Als je nou denkt dat ik direct fluitend door het leven stapte sinds mijn inzicht; dat is niet zo

Er was nog steeds die drukke baan, pittige opleidingen, tussendoor nog even een verhuizing, dagelijks in de file tussen Den Haag en Amsterdam. Doodmoe was ik vaak, maar ik moest en zou het volhouden, want de uitkomst was wat ik wilde. Dat urgente gevoel, die noodzaak, daar kon ik gewoon niet omheen. De gedachte aan mijn eigen praktijk en dagelijks aan de slag zijn met mensen die net als ik ook die rust en ruimte in hun hoofd en lijf willen ervaren. Daar ging ik voor.

De Engelsen zeggen The proof of the pudding is in the eating

Wat er in het kort op neer komt dat je eerst iets zelf moet ervaren voordat je weet wat daarvan het resultaat is. Ik kan je zeggen dat ik veel pudding heb geproefd en dat deze ook zeker niet altijd lekker was. Maar het was het proeven en ervaren zo waard. Ik ben er echt een ander mens door geworden. Doordat ik alles zelf ervaren en doorleefd heb, kan ik anderen daar nu goed bij helpen. Ik weet wat werken aan jezelf teweeg kan brengen, maar ook wat het je uiteindelijk oplevert. En dat laatste gun ik echt iedereen.

Het lichaam en de geest werken zeer nauwkeurig samen

Hoe je leeft, (over jezelf) denkt, voor jezelf zorgt en wat je eet, heeft altijd mentale en/of fysieke gevolgen. De stresssignalen- en klachten die jij ervaart kun je natuurlijk negeren, maar op een gegeven moment kun je er niet meer omheen. Jouw lichaam geeft het signaal dat het rust nodig heeft en dat je je leven anders moet gaan inrichten. Dat je weer gaat leven in plaats van overleven. Door jouw hooggevoeligheid kun je deze signalen eerder krijgen en vaak ook heftiger. Dat begrijp ik heel goed, omdat ik dat aan den lijve heb ervaren.

Ik ben inmiddels een ervaren deskundige en ervaringsdeskundige en help jou graag om ook die broodnodige rust en ruimte in jouw hoofd en lijf te ervaren. Hiervoor heb ik een holistische aanpak ontwikkeld die voor mij, en de coachees die inmiddels bij mij zijn geweest, goed werkt. Dit is een combinatie van therapeutische coaching, mindfulness, voedings- en leefstijl advies. Waarbij je concrete handvaten krijgt die je elke dag in kunt zetten. Om chronische stress en overprikkeling niet meer de overhand op jou te laten krijgen, uit je burn-out te komen en terugval te voorkomen.

Ten slotte. Als je me zou kennen, dan zou je weten dat ik:

• alles weet van goede voeding, maar bar weinig van koken. Gelukkig is mijn vriend de Masterchef in huis en daar geniet ik elke dag van.
• uren kan ronddolen door boekhandel Scheltema. Deze winkel telt 3 verdiepingen, waardoor ik me als een kind in een snoepwinkel voel. Zonder boeken thuiskomen is geen optie. Ook al staan er nog voldoende ongelezen in de kast.
• de dingen graag zelf onderzoek en ontdek. Dat maakt dat mijn omgeving mij soms stronteigenwijs vindt, maar ik doe de dingen gewoon graag op mijn eigen manier.
• smalltalk lastig vind. Een goed 1 op 1 gesprek maakt me veel blijer.
• totaal ontroerd kan raken in een mooi museum of van muziek die me raakt.
• van een stapel tijdschriften of boeken altijd ten minste de 3^e van onder pak. Ik wil de eerste zijn die het doorbladert en moet altijd ruiken en voelen aan de verse pagina’s. Dat ruiken en voelen is sowieso een dingetje. Had ik als kind al. Even voelen aan de zachte jas van de mevrouw voor mij in de rij. Mocht mijn moeder weer uitleggen waarom ik nou toch aan die mevrouw zat.
• enorm kan genieten als ik de deur uitloop en de vogels in het park achter ons hoor zingen. De zang van de merel is mijn favoriet.
• nieuwe of onbekende dingen doen vaak doodeng vind. Toch wint mijn nieuwsgierigheid en de wil om te leven vanuit mijn hart daar vaak van. Waardoor ik veel dingen in mijn leven heb gedaan die ik niet had willen missen. Die mij veel gebracht hebben. En waardoor ik uiteindelijk coach ben geworden.

Herken jij je in mijn verhaal en wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Boek dan een gratis klikgesprek met mij. Dan maken we kennis met elkaar, geef jij aan waar je tegenaan loopt en vertel ik jou hoe je dat het beste kunt aanpakken. Dit klikgesprek verplicht tot niets. Voel erna gerust na of je met mij wilt samenwerken.

Tot gauw,

Nicole